Azraq en de woestijnkastelen

Zoals ik in het vorige blog al schreef, zijn we vanuit Amman naar Azraq gereden. Onderweg zijn we bij verschillende woestijnkastelen gestopt. Het eerste kasteel was Qasr Kharana, een karavanenserai uit de achtste eeuw. We waren hier helemaal alleen en konden door het hele kasteel dwalen, wat het nog specialer maakte.
Ongeveer 15 kilometer verderop ligt Qasr Amra, een oud badhuis uit dezelfde tijd. Hier kun je nog de oude fresco's bewonderen die goed bewaard zijn gebleven (met veel afbeeldingen van mensen, wat erg bijzonder schijnt te zijn in de Arabische cultuur). Ook hier waren we helemaal alleen, we kregen zelfs de sleutel mee.

Het laatste kasteel dat we bezocht hebben was in Azraq zelf. Dit kasteel is gebruikt door Lawrence of Arabia en is door aardbevingen voor een groot deel ingestort. De gids die ons daar rondleidde was erg blij om ons te zien, aangezien wij de eerste toeristen voor hem waren sinds een week. Erg sneu dat het hier nu zo rustig is, terwijl het eigenlijk hoogseizoen zou moeten zijn. En dat terwijl je helemaal niets merkt van wat er in de buurlanden allemaal speelt.

Vanuit de ecolodge waar we geslapen hebben, hebben we wel een aantal f16's op horen stijgen. De ecolodge is namelijk een oude Britse militaire kazerne en ligt naast een nieuw militair vliegveld.
Aan het einde van de middag hebben we nog een wandeling door het Wetland Reserve gemaakt. Deze oase was 20 jaar geleden gigantisch, maar doordat ze al het water naar de hoofdstad hebben gepompt, is er niet veel meer van over. Onze gids in het kasteel vertelde zelfs dat hij tegenover het kasteel 20 jaar geleden op grote meervallen ging vissen, terwijl het er nu kurkdroog is. Nu doet de overheid haar best om dat wat er nog van de oase over is in stand te houden.

Inmiddels zijn we in Madaba, waar we gisteren het stadje hebben bekeken. Madaba staat bekend om alle mozaïeken en er zijn dan ook verschillende interessante opgraven te zien. Ook ligt er in de St. George kerk een kaart van Palestina, helemaal in mozaïek. Onderweg naar Madaba zijn we nog naar Mount Nebo geweest, vanwaar Mozes het beloofde land zag en waar hij gestorven zou zijn. (Niet heel bijzonder, maar je moet er geweest zijn als je er toch langs komt).

We hebben net wat boodschapjes en souvenirs gehaald (gisteren heb ik trouwens nog een echte Arabische Barbie gekocht voor 2 JD, met hoofddoek en zwarte jurk!) en zo meteen gaan we weer verder, we gaan drijven in de Dode Zee!