Home sweet home!

We zijn alweer eventjes thuis en aan het werk, maar hier dan nog een laatste verslagje om het af te werken.
De reis naar huis was letterlijk en figuurlijk nog een hele trip. We zijn 24 uur onderweg geweest. Vanaf Caye Caulker zijn we in een vlucht van 7 minuten met een heel klein vliegtuigje (er zat 13 man in en het was echt vol) naar het internationale vliegveld van Belize City gevlogen.
Dit kostte wel enkele tientjes meer dan de boot en een taxi, maar het was wel veel sneller en ook nog eens leuk om zo over die eilandjes en het helderblauwe water te vliegen.
We konden zelfs wat grote roggen onder ons zien zwemmen!
Van Belize City zijn we naar Miami gevlogen, waar gelukkig geen vertraging hadden. De vlucht naar Madrid verliep eigenlijk heel voorspoedig, maar toen we 2,5 uur onderweg waren werd er een man onwel. Dat was echt wel even schrikken! Er werd omgeroepen of er een dokter in het vliegtuig zat, en dat zijn hulp dringend nodig was. Gelukkig voor die man was die dokter er ook, en in het vliegtuig hadden ze van alles bij om de man weer wat op te lappen. Hij kreeg een infuus, maar het was de bedoeling om terug te vliegen naar Miami of naar de dichts bijzijnde andere stad (Boston) bijvoorbeeld te vliegen.
Maar gelukkig knapte de man op van het infuus en toen herstelde de piloot zijn koers weer richting Madrid. Uiteindelijk hebben we hier maar 2 minuten mee verloren, en tegen de tijd dat we in Madrid waren kon de man gelukkig weer op zijn benen staan.
Van Madrid zijn we naar Brussel gevlogen, in een half vol vliegtuig dus met lekker veel ruimte voor onszelf. Hier stonden Jacques en Tineke ons op te wachten om ons weer naar huis te brengen.
En toen hadden we nog maar 1 vrije dag en toen begon het normale leven weer. Dat geeft toch altijd een dubbel gevoel. Het is fijn om thuis te zijn, maar een verre reis zet je toch altijd aan het denken en ik voel me altijd wat onrustig na al die indrukken en die vrijheid die je hebt gehad.
Maar ook het gewone leven went weer. De souvenirs staan wel nog steeds uitgestald rond de televisie, zoals ik altijd doe. En morgen kan ik het fotoboek op gaan halen, zodat ik daar de komende tijd nog heel veel in terug kan kijken!

Op naar de volgende reis! (dat wordt Griekenland, we zullen maar genoeg contanten meenemen ;)).