Tweede en laatste dagje Belgrado

En toen zat mijn reisje er alweer zo goed als op. Vanmorgen ben ik, nadat ik een beetje uitgeslapen had en heb ontbeten in het restaurantje aan de overkant (met een best lekker, maar wel vet en zwaar gebakken brood gevuld met ei en een yoghurt/kaas-achtig iets) met de bus naar het mausoleum van Tito gegaan.
Natuurlijk stapte ik weer een halte te ver uit en moest ik daardoor een stuk zoeken en een flink stuk terug wandelen. Ik stapte netjes uit bij de halte die me hier in het hostel was aangeraden, en ik dacht nog bij mezelf toen een toeristisch stelletje een halte eerder uitstapte dat zij vast langer zouden moeten zoeken dan ik. Niet dus. Ik stapte een halte verder uit en kon het in eerste instantie niet vinden, terwijl het recht achter de vorige bushalte lag...
Nouja, wandelen is gezond zullen we maar denken! Het mausoleum lag een stuk van de weg af, flink heuvel op. Eerst kwam ik in een museum met een tentoonstelling van Tito's eigen kunst. Het enige wat hier een beetje interessant aan was, waren alle modelhuisjes van zijn eigen woningen die hij van relaties cadeau had gekregen. Ik vraag me nog steeds af hoe zijn ouderlijk huis er echt uitgezien moet hebben, want al die verschillende huisjes leken niet echt op elkaar, dat was wel grappig om te zien.
Achter het museum lag het mausoleum met nog een klein museum over Tito's loopbaan en zijn militaire kostuums. Zijn graf is bedekt met wit marmer en zijn laatste vrouw ligt in een zelfde graf, maar dan een stuk kleiner. Niet heel spectaculair, maar interessant om gezien te hebben.
Daarna heb ik de bus terug richting het centrum genomen, op zoek naar nog wat souvenirtjes op mijn weg richting het oude fort.
Ik heb uiteraard een magneetje van Belgrado gekocht voor de verzameling, een sjaal voor mezelf en nog wat oud Joegoslavisch geld en oude postzegels (het ging me om de Joegoslavische, maar er zitten ook veel andere landen bij). Vooral het geld is leuk, in 1993 hadden ze in Joegoslavië namelijk een record. Ze hadden het grootste briefje ooit, van 500.000.000.000 Joegoslavische dinar! Het geld was in die tijd dus niets waard, en nu kun je ze kopen als souvenir.
Net voor het fort heb ik nog een lekker ijsje op (net als in Amerika mocht ik zelf allerlei toppings er overheen doen, wat natuurlijk geen combinatie wordt omdat ik de nutella, vloeibare pure chocola en m&m's, maar ook de verse ananas, de frambozensaus en de honing niet kon laten liggen, maar toch smaakte het best lekker!). Toen ben ik naar het etnografisch museum gegaan, waar eigenlijk niet zo heel veel aan was, dus daar stond ik heel snel weer buiten.
Toen ik net binnen het Kalemegdan fort was begon het te donderen en te regenen. Ik dacht dat het wel zo op zou houden, maar het kwam even later met bakken uit de lucht, dus als een verzopen katje ben ik maar omgedraaid en terug naar het hostel gegaan, waar ik met een zak chips en mijn boek op bed ben gaan liggen.
Het is inmiddels een paar uurtjes verder en het regent nog steeds een beetje. Ik ga zo even een broodje of een pizzapunt ergens halen (deze kun je hier op elke hoek van de straat krijgen voor een paar euro) en dan douchen en mijn tas weer een beetje inpakken voor morgen, want vannacht om 3.20 uur moet ik de bus terug naar het vliegveld hebben. Ik hoop dus op tijd op bed te liggen, zodat ik toch nog een beetje kan slapen.

Verder is het reisje me eigenlijk best goed bevallen. Vooral de avonden zijn wel wat saai in je eentje, maar je hebt als je alleen reist veel aanspraak en hier in het hostel hangt ook echt een ˝thuis˝gevoel. Het Double Door Hostel in Belgrado is wat mij betreft dus echt wel een aanrader. En door het nemen van de nachttrein van Boedapest naar Belgrado was het voor een lang weekend weg toch echt wel een mini reisje, en dat is nou precies wat ik zo leuk vind! Vanuit Boedapest gaan er een hoop treinen naar allerlei andere landen en je kunt er heel goedkoop naartoe vliegen, dus wie weet komt er nog eens een soort gelijk tripje, maar dan naar een andere Oost-Europese stad.
En als manlief dan niet mee wil, ga ik gewoon weer in m'n uppie, want ik kan toch best goed met mezelf opschieten is wel gebleken! (maar ik ben ook weer heel blij als ik Mark morgenochtend op het vliegveld weer om zijn nek kan vliegen hoor)

Trouwens, dit was volgens mij mijn 75e reisverslag op deze site. Ik ben zeer benieuwd waar we bij nummer 100 weer uithangen!